يكي از دوستان براي بنده ايميلي گلايه آميز فرستاده بود كه چرا بقول ايشان آن انگيزه اوليه در بروز كردن وبلاگ نيست. بنده ضمن عذر خواهي و تاييد نظر ايشان اين حكايت سعدي را شاهد آوردم كه :       

¤ در جامع بعلبك وقتي كلمه اي ميگفتم به طريق وعظ با جماعتي................... ¤     

 تا آنجا كه :

¤         فصحت ميدان ارادت بيار                       تا بزند مرد سخنگوي گوي        ¤ 

بازديد كنندگان وبلاگ وضعيت حيرت آوري دارند به بخش نظرات كه نگاه ميكني كل نوشته ها از يكي دو نفر بيشتر نيست (كه به همان تعداد پاسخهاي بنده و ساير همكاران هم به آن علاوه شده است). ولي وقتي به مگاشير سر ميزني ميبيني ۲۰۰ نفر فايل را دانلود كرده اند!!  شما بجاي بنده، وقتي طرف حسابتان را نميشناسيد و نميدانيد اين افرادي كه يواشكي مي آيند و ميروند چه كساني با چه اطلاعات يا تخصص يا ديدگاههايي هستند چه خواهيد كرد.